Kazimierz Jan Majdański

Kazimierz Jan Majdański był związany z naszym powiatem, gmina Malanów, a szczególnie ze wsią Kotwasice. Tutaj właśnie jako dziecko mieszkał z rodzicami i bratem nauczycielem, który jakby powiedział poeta „niósł oświaty kaganek” pod wiejskie strzechy ucząc dzieci w szkole podstawowej. Informacja zamieszczona w Internecie podaje, iż szkołę te rozbudował i do dziś wiejskie dzieci pobierają w niej nauki. Kazimierz Majdański pełniąc obowiązki biskupa Diecezji Włocławskiej po latach odwiedził tę wieś wspominając swe dziecinne lata. Moja nieżyjąca już mama wspominała jego ojca, jako człowieka o wysokiej kulturze osobistej, pracowitego i sympatycznego. Miał częste kontakty z domem mego dziadka, który pełnił wówczas obowiązki sołtysa w Kotwasicach. Gdy czytam wspomnienia arcybiskupa z pobytu w Dachau z kart książki przebija wielki patriotyzm i umiłowanie ziemi ojczystej. Przykładem niech będzie takie zdanie: „Niech się odradza i trwa Borynowe umiłowanie ziemi, konieczne by trwał „królewski ród Piastowy”. Nie za wiele mamy obecnie wzorców osobowości, których można naśladować, brać z nich wzór. Sadze, że ta postać może być przykładem i wzorem jak postępować w trudnych życiowych sytuacjach, jakich dokonywać wyborów by żyć w zgodzie z własnym sumieniem.

 

Bronisław Urban

 

Kazimierz Jan Majdański urodził się w Małgowie 1 marca 1916 roku w Małgowie gmina Lisków, jako trzynaste dziecko Józefa i Rozalii Majdańskich. Był o siedemnaście lat młodszy od swojego brata Walentego, który już jako szesnastolatek, czyli jeszcze przed jego urodzeniem został nauczycielem szkoły w swojej rodzinnej wsi w Strzałkowie, graniczącej z Małgowem. Zapewne to brat, pomógł mu w dalszej edukacji. W latach 1934-1939 studiował filozofię i teologie w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. W dniu 7 listopada 1939 r., jako alumn VI roku, został aresztowany przez gestapo. Był wieziony w Sachsenhausen i Dachau. Tam został poddany doświadczeniom pseudomedycznym. Po wyzwoleniu, przyjął 29 lipca 1945 r. w Paryżu święcenia kapłańskie. Odbył studia doktoranckie w dziedzinie teologii moralnej na Uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu. Od 1949 r. był wikariuszem parafii katedralnej we Włocławku oraz wykładowcą miejscowego seminarium (także jego wice-rektorem w latach 1952-1957). Kierował redakcja pisma "Ateneum Kapłańskie" (1956-1974). W dniu 19 listopada 1962 r. został mianowany biskupem pomocniczym włocławskim. 24 marca 1963 r. we Włocławku z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego odebrał sakrę biskupia. Pełnił funkcje wikariusza generalnego diecezji oraz dziekana kapituły katedralnej, brał udział w II i IV sesji Soboru Watykańskiego II. Prowadził wykłady w Akademii Teologii Katolickiej, w 1972 r. habilitował się; w 1975 r. założył Instytut Studiów nad Rodziną przy ATK i został jego pierwszym dyrektorem (do 1993 r.). W marcu 1979 r. został przeniesiony na stolicę biskupią szczecińsko-kamieńską. W okresie sprawowania przez niego funkcji biskupiej powstało Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie (1981) oraz Instytut Świeckiego Życia Konsekrowanego – Świętej Rodziny (1986). W 1987 r. był inicjatorem i organizatorem wizyty Jana Pawła II w Szczecinie. Przyczynił się do rozwoju i poszerzenia diecezji, co dało podstawy do podniesienia Szczecina do rangi metropolii w marcu 1992 r. W tym samym czasie biskup Majdański - ze względu na osiągniecie wieku emerytalnego - został przeniesiony w stan spoczynku, otrzymał jednocześnie tytuł arcybiskupa ad personam. Uczestniczył w pracach instytucji watykańskich, był wiceprzewodniczącym Papieskiej Rady ds. Rodziny, brał udział w sesji Światowego Synodu Biskupów w 1980 r. Specjalizuje się w teologii małżeństwa i rodziny. W 1982 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Autor m.in.: Wspólnota życia i miłości. Zarys teologii małżeństw i rodziny. Otrzymał w 2005 roku honorowe obywatelstwo miasta Stargardu Szczecińskiego. W listopadzie 2006 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.

 

Andrzej Tyczyno

zdjęcie pochodzi ze strony www.wikipedia.org